Poisonblack- - Of Rust And Bones Albümü Kritiği

Kayıt tarihi : 19/12/09 Yaş : 34

Poisonblack - Of Rust And Bones Albümü Kritiği

Fin gotik metal/rock grubu Poisonblack ve 4. stüdyo albümü Of Rust And Bones.
2010 yılındayız ve albüm 17 Mart'ta piyasaya sürüldü. 1 ile 7'yi topluyoruz 8. 2010’un başındaki 2'yi alıyoruz, etti mi sana 10? Ve Poisonblack'in 10. yıldönümü! *

Artık "Sentenced eski vokalisti" Ville Laihiala denmesinin kabak tadı verdiğini düşünerekten tüm dünyayı bu sıfatı kullanmamaya davet ediyorum. Aradan 5 sene geçti olay biteli ve adam projesi Poisonblack'e iyi ya da kötü devam etmekte. 2003 çıkışlı ilk albümü Escapextacy'de her ne kadar Sentenced havaları esse de artık kendi tarzını yakaladı kendisi ve dostları.
Lust Stained Despair (2006) ve A Dead Heavy Day (2008) pek kalıcı çalışmalar değildi grup adına. Vasat olmasa da özgünlüğü ve akılda kalıcılığı olmayan eserlerle doluydu. Halbuki her ne kadar özgün olmasa da Escapextacy'de ne bombalar vardı… With Her I Die, Love Infernal, Lay Your Heart To Rest…

Oulu’daki NEO Studios’ta Sentenced, Amorphis gibi gruplarla da çalışmış olan Hiili Hiilesmaa eşliğinde alınan kayıtların neticesinde elimize ulaşan albümde bonus şarkı dahil 10 eser bulunmakta. Çalma süresi de 52:48’e tekabül ediyor.

Poisonblack Of Rust And Bones albümünde, melodik duruşun yanında geçmişine oranla daha “heavy” bir yapıda eserlerini sunmayı tercih etmiş. Gitarların bol power chord’lu ritimlerine (Halk arasında “cın cın” tabir edilen) ve melankolik gitar sololarına kulak kabartınca yapılan müziği heavy metal olarak nitelemek mümkün oluyor. Bununla birlikte alt yapıya döşenen klavye bugüne kadar duyduğum en makul ses seviyesine sahip diyebilirim. Hiçbir enstrümanın önüne geçmeden duyulabilir şekilde albüme renk veriyor.
Leech isimli şarkıda duyulan basit ama kaliteli ana rif tam anlamıyla usta işi. Bu tarz müzikte böyle güzel bir rif duymak her zaman nasip olmuyor.
8 dakikadan biraz fazla süren Invisible isimli şarkının geneli damağımda Pantera ve Dimebag tadı bıraktı. İki gitar solosu bulunan şarkıda bol harmonikli gitar solosu atılırken şarkının finalini ise daha sakin bir solo yapıyor.
Casket Case girişinden itibaren adrenalin yüklü bir şarkı. Poisonblack’ten beklenen patlama burada yapılmış demek mümkün.
The Last Song, bonus şarkıyı saymazsak albümün son şarkısı ve yine doğru seçilmiş bir çalışma. Orta temposuyla, alt yapısıyla hüzünlü atmosferiyle ve Uriah Heepvari klavye tonuyla döşenen solosunun ardından giren gitar melodisiyle şarkının mod değiştirirek hızlanması ve dinleyiciye konser tadında veda edişi kalite kokuyor.

Laihiala’ya parantez açıp bahsetmeye gerek yok. Aganın sesi halen aynı kalitede. Hüzün ve burukluğunu hiç kaybetmiyor.
Geri planda kalan, biraz daha farklılıklara gidebilir diyebileceğim bir davulcu mevcut. Tarmo Kanerva bagetlerini sadece işini yapmak için sallıyor gibi bir hava var. Kendisinden bir şeyler katmıyor.

Of Rust And Bones beni şaşırtacak kadar başarılı bir albüm. Bazı yabancı webzine’lerde oldukça iyi puanlar ve görüşler alırken, bazılarında da yerin dibine sokulmuş bir albüm aynı zamanda.
Bugüne kadar yazdıklarım arasında en son hangi gruba tam puan verdiğimi hatırlamıyorum ama bu albüm bunu hak ediyor. Sadece davulcunun görev adamı olmasından dolayı puan kırmayacağım.
2010’un en kıyak albümlerinden biri olduğunu tartışmam. Dinlenmeli.

Of Rust And Bones
01.My Sun Shines Black (04:50)
02.Leech (03:48)
03.My World (03:57)
04.Buried Alive (04:39)
05.Invisible (08:07)
06.Casket Case (03:44)
07.Down The Drain (08:03)
08.Alone 04:43)
09.The Last Song 07:33)
10.My World (Akustik versiyon) (03:21)

Ville Laihiala, vokal & gitar
Janne Markus, gitar
Antti Remes, bas
Tarmo Kanerva, davul
Marco Sneck, klavye

2003 Escapextacy
2006 Lust Stained Despair
2008 A Dead Heavy Day
2010 Of Rust And Bones

» Poisonblack - Of Rust And Bones (2010)
» Empyrium - Song Of Moors & Misty Fields Albümü Hakkında
» Charon - Song For The Sinners Albümü
» Deep Shadows and Brilliant Highlights [Limited] Albüm Kritiği
» POİSONBLACK